سلام.ما نشستیم خوب فکر کردیم دیدیم درسته ملت کلا با برنامه نویسی و یه سری هام که کلا با منطق رابطه ی خوبی ندارن اما این دلیل نمیشه که من برای مخاطبای فرهیخته ی خودم مطلب برنامه نویسی ننویسم.راستش دیگه الان بعد از کار توی شرکت و مسلط تر شدن به برنامه نویسی با جرات بیشتری مینویسم.برنامه نویسی به معنای واقعی کلمه یعنی حل کردن معما.مثل این جدول های حروف میمونه.همه ی چیزا به هم ربط دارن و در عین حال بی ربطن.چند روز پیش وقتی به یکی از دوستام این بازی مرور گر کروم (پرش دایناسور) رو معرفی کردم یه فکری به سرم زد.این بار قرار بود مجموعه ی همون معما ها خودشون یه معما رو حل کنن.درسته.تصمیم گرفتم به عنوان فکر کنم اولین ایرانی از هوش مصنوعی برای حل بازی های رایانه ای استفاده کنم.ایده ی اولیه ساده بود برنامه ای بسازم که نه با هوش مصنوعی بلکه با هوشی که من به برنامه میدم کار بازی رو انجام بده.انجام این کار دو روز وقت گرفت و کاملا موفقیت آمیز بود.


اما این هوش مصنوعی نبود.برای اینکه بهتر با مسٔله ارتباط برقرار کنید بگذارید هوش مصنوعی را به زبان خودمانی تعریف کنیم.در این پروسه هوش مصنوعی آرمانی به این معناست که در ابتدا رایانه پس از شروع بازی با خطا های بسیاری روبه رو میشود اما بعدا شروع می کند به درس گرفتن از این اشتباهات اما ارزش گذاری این که چه کاری اشتباه است را رایانه با استفاده از رکورد خودش و اینکه ایا نسبت به دفعه ی قبل پیشرفت کرده انجام میدهد. ولی هدف من از گفتن این دری وری ها چه بود.علاوه بر اینکه بگویم من هم برنامه نویسی بلدم!این بود که به شما اثبات کنم که علاقه ی من به برنامه نویسی بی مورد نیست.حالا شما سعی کنید الگوریتمی طراحی کنید که رایانه در کمترین زمان بیشترین امتیاز را جمع کند.به برنده یک دستگاه نیسان اسکای لاین فول اسپرت!!(البته فایل سیو نید فور اسبیذش) تعلق میگیرد.چیز هایی که ما داریم عبارت است از یک انالیز رنگی پیکسل های صفحه و کنترل تمامی کلید های صفحه کلید.