چند وقت پیش خیلی اتفاقی و با یه دلیل خیلی مسخره شروع کردم به یادگرفتن کد مورس. البته دونستن این کد اصلا خالی از لطف نیست و امروزه از اون در ایستگاه های ناوبری و رادیو آماتوری استفاده میشه. اما وقتی که چند وقت پیش داشتم در مورد برنده ی امسال جایزه ی تورینگ می خوندم تصمیم گرفتم که زبان مورس قرن 21 رو یاد بگیرم. اینکه رمزنگاری چقدر مهمه و تو دنیای صفر و یک ما چقدر از اون استفاده میشه بحثی جداست اما اکثر ما میدونیم که اگه قرار بود حتی کوچکترین اطلاعات ما هم رمزنگاری نمیشد دنیا به چه اشفته بازاری تبدیل میشد. شیوه ی رمزنگاری آر اس ای که توسط رونالد ریوست، آدی شامیر، لئونارد آدلمن توسعه یافت یکی از بهترین شیوه های رمزنگاری است. در این روش که یکی از زیرمجموعه های رمزنگاری کلید عمومی می باشد بر خلاف اغلب رمزنگاری های (چه پیچیده و چه ساده) موجود که از یک الگو و کلید برای رمز گذاری و نتیجاتا برای رمزگشایی استفاده میشود، از دو کلید استفاده میشود: بدین معنی که رمزگذار اطلاعات خود را به صورت یک عدد که براساس قدرت پردازنده ی دستگاهی که از آن استفاده میکند ممکن است متفاوت باشد رمزگذاری میکند. این رمز گذاری به وسیله ی یک کلید عمومی صورت میپذیرد. اطلاعات رمزگذاری شده برای تمامی دستگاه ها بجز دستگاهی که کلید اختصاصی را دارد نا مفهوم میشود. در واقع به زبان ساده تر ایجاد یک کد به ازای یک مجموعه ای از اطلاعات. این به این معنیه که هکر ها و یا کسایی که میخوان به اطلاعات دسترسی پیدا کنن حتی اگه یکی از رمز هارو پیدا کنن باقی اطلاعات در امانن که به معنای واقی کلمه یعنی امنیت. اما جالبتر از این الگوریتم و فرمول کلید عمومی و در نتیجه پیدا کردن کلید اختصاصی از روی اونه که حتی یه فرد دیپلمه هم از او کاملا سر درمیاره.شکل زیر که برگرفته از سایت ویکیپدیای فارسیه به خوبی اون رو نشون میده.
و این هم یک مثال(ویکیپدیای فارسی)
پس کد مورس زمان خود را بشناسید و اونو یاد بگیرید.مطمئن باشید کلش یه رب طول میکشه.
