راستش یه فیلم باز غیر حرفه ای که دوستای فیلم بازی نداشته باشه و یه کلکسیون بزرگ از یه جا بقول برنامه نویسا کلون کرده باشه وقتی می خواد فیلم ببینه تو انتخاب فیلم از یه سری استدلال های مشخصی استفاده میکنه که از مهمترین اونها میتونیم به اسم فیلم و یا نگاه کردن دو سه دقیقه ی اول فیلم اشاره کنیم.اما اگه یه دفعه از دستش در رفتو یه فیلمیو دید که هیچکدوم از این شاخصه هارو نداشت لزومی نداره که فیلمه فیلم خوبی نباشه.Eternal sunshine of the spotless mind یه اسم طولانی برای یه فیلم 108 دقیقه ایه که اونو میشل گوندری کارگردانی کرده وبا بازی جیم کری به چیزی بیشتر برای معروفیت نیاز نداره. شاید خوشساختی فیلم برای افرادی که اهل سینمان اونقدر نباشه که صرفا کارگردانی فیلم براشون لذت بخش باشه.اما یه داستانی که با درون مایه هایی از علمی تخیلی (حداقل تا الان) بودنش و بازی با نا ملموس ترین و سوال برانگیز ترین حالت بشر یعنی خواب میتونه جذب کننده ی اکثر اون مخاطب هایی باشه که از دیدن فیلم اینسپشن لذت بردن.داستان کلی فیلم عاشق شدن جول و بعد از اون درخواست دوست دخترش از یه شرکت برای پاک کزدن ذهن جول از فکر اون دختر.در طول فیلم از حقه هایی که نولان در فیلم خودش برای هیجان برانگیزتر کردن داستان استفاده کرده هم به مراتب دیده میشه.امیدوارم از دیدن فیلم لذت ببرید.
